Ven na saída agrícola dos residuos orgánicos de depuradoras unha "reciclaxe natural", pero advirten das súas limitacións

SANTIAGO DE COMPOSTELA, 22 Ago. (EUROPA PRESS) -

Un grupo de investigadores do departamento de Produción Vexetal da Universidade de Santiago de Compostela (USC) concluíu que "a maior parte" dos solos galegos non supera o límite legal de metais pesados na súa composición, polo que poden aboarse con lamas orgánicos de depuradora.

O estudio, que realizou o equipo de sistemas silvopastorales da escola politécnica de Lugo baixo a coordinación do profesor Antonio Rigueiro, contou coa colaboración da empresa Agroamb, con sede no Parque Tecnolóxico de Galicia --en Ourense--, que se dedica á reutilización de residuos no ámbito rural.

"Fixemos un varrido de 3.000 parcelas nas catro provincias, co fin de ver como evolucionan tras o seu tratamento", explicou o director técnico de Agroamb, Alberto Amador, en declaracións a Europa Press. Precisamente, esta mostraxe constituíu a base de datos coa que traballou a USC nunha serie de etapas destinadas á súa medición en profundidade, a 25 centímetros baixo terra.

Algúns elementos químicos presentes nos minerais que conforman o chan --como cinc, cromo, mercurio, cadmio ou níquel-- son canceríxenos, polo que poden xerar problemas de saúde a longo prazo. Por iso, a lexislación solicita dous informes aos axentes dedicados ao sector agrícola, un dos terreos e outro dos lamas que lles apliquen.

Se o primeiro deles supera limítelos normativos, non se pode aplicar o lama. A este respecto, a profesora Rosa Mosquera, parte do proxecto da USC, destacou a "exhaustividade" dunha análise que deu como resultado que "a maior parte dos chans de Galicia se poderían aboar con lamas de depuradora coa normativa vixente" --o Real Decreto 1310/90, de obrigado cumprimento-- .

RECICLAXE NATURAL

Para Mosquera, esta conclusión "é relevante" xa que tanto a comunidade científica como a clase política "apostan" polo uso dos lamas de estacións depuradoras de augas residuais (Edar) nos campos de cultivo, como método de "reciclaxe natural".

A depuración, que se realiza dende os anos 90 --tras a advertencia de elevada contaminación nas augas continentais-- xera residuos a vertedura da cal ao mar esta prohibido dende 1998, indicou Mosquera. Pola súa banda, os vertedoiros teñen o problema da súa "recolocación" e a incineración contamina o aire, polo que resaltou que "a agrícola é a mellor saída".

Neste sentido, chamou a atención sobre o feito de que Galicia "concentra o 50 por cento dos núcleos de poboación de todo o Estado", polo que "hai lama en tódalas partes". Por iso, reiterou que nesta rexión, "máis aínda", a saída agrícola "é a máis promovida".

O problema, segundo indicou, é que os residuos resultantes da actividade das Edar --todas as poboacións de máis de 2.000 habitantes teñen que contar cunha segundo a lexislación europea-- teñen máis contido en metais pesados que o solo. Por este motivo, a investigadora sinalou que as depuradoras deberán traballar no futuro para reducir estes niveis.

OUTRAS LIÑAS DE INVESTIGACIÓN

Así mesmo, en declaracións a Europa Press, explicou que os seus estudios non finalizan aquí, senón que agora seleccionarán 50 mostras representativas de diferentes zonas de Galicia para examinar en qué medida permiten a intensificación agrícola. Se o pH é alto, os campos son máis intensivos; se son baixos, menos intensivos, recalcou.

Por outra banda, inspeccionan tamén a influencia dos lamas nas plantas de pasto, millo e trigo, "porque a partir de aí afecta ao animal e en consecuencia ao home", sinalou. O uso do abono de depuradora na agricultura ten outras limitacións, como o máximo de 10 anos que marca a lei --destinado a evitar a sobrecarga do solo-- ou a liberación de fósforo por parte do chan.

Sobre esta última, Mosquera adiantou que "entre un 10 e un 15 por cento" dos chans da Comunidade galega "poderían liberar fósforo ao ambiente" despois do seu tratamento con abonos orgánicos, malia ter "bos" contidos en metais pesados. Con todo, restou importancia á problemática e concluíu que, "ás veces, o problema é maior cando un coche pasa preto das plantacións".